Moet je alles over hebben voor je droom?

Moet je alles over hebben voor je droom?

Toen ik 11 was besloot ik dat ik zangeres wilde worden. Eerst was het ideaal operadiva, vervolgens rockster en daarna volgde singer-songwriter. Maar één ding was zeker: ik zou op de bühne belanden. Ik studeerde een poosje aan het conservatorium en aan een buitenlands zanginstituut. Ik had vervolgens succes als vocal coach, leerde gitaar spelen en liedjes schrijven, maar dat podium… daar was ik niet zo vaak te vinden. Niet dat ik niet de kans kreeg! Ik deed mee aan een hardrockproject, vormde twee singer-songwriterduo’s, zong in een opera en in een coverband. Daar kwamen optredens bij kijken die ik niet eens altijd leuk vond. Het voelde als oefenen voor Het Grote Werk Dat Nog Moest Komen.

Wie hou je voor de gek?

Mijn eigen EP die de opmaat moest vormen tot mijn grote succes kwam maar schoorvoetend tot stand. Ik deed twee jaar over het schrijven en opnemen van vijf nummers. Ik had allemaal verklaringen voor dit slakkentempo: geld verdienen gaat voor, ik ben nu even te moe, mijn privé-leven is ook belangrijk, inspiratie laat zich niet dwingen… Ook had ik wel door dat ik last had van faalangst. Het kwam mijn bange ik daardoor wel goed uit als het moment van de waarheid nog even op zich zou laten wachten.

Toen de EP eenmaal klaar was, bleef ik zitten waar ik zat. Ik zocht geen band, deed niks aan planning: de motivatie om mijn droom waar te maken bleef totaal uit. Na een half jaar moest ik wel concluderen dat het maken van de EP al genoeg was geweest. De bijbehorende droom van een band met optredens werd blijkbaar niet gedreven door passie.

Wel de lusten, niet de lasten?

Eindelijk kon ik, na jaren en jaren van dagdromen toegeven dat het muzikantenleven gewoon niet bij mij past. Weekend na weekend in een aftandse bandbus van Tietjerkstradeel naar Vinkeveen kachelen voor een schijntje, jarenlang ziel en zaligheid geven voor een publiek van drie man en een halve paardenkop zonder te weten of ik ooit de mooie podia zou bereiken, er fulltime naast werken om alles te kunnen bekostigen: de praktijk wees uit dat ik het er niet voor over had.

Ik had alleen maar lopen fantaseren over het perfecte plaatje, en niet over de schaduwzijde die er nou eenmaal bij hoort. Want als muzikant sta je misschien maar 1% van de tijd die je erin steekt daadwerkelijk on stage. Het deed jarenlang te veel pijn om de 1% op te geven. Die kant van de medaille leek me zó mooi, zó aantrekkelijk! Toen ik met mijn EP in handen trots op mezelf kon zijn, viel de noodzaak om het podium te bestijgen weg. In plaats van mezelf dagelijks te verwijten dat ik eens van mijn luie kont af moest komen, voelde ik me tevreden en rustig. Daarmee openden zich ettelijke andere deuren, waardoor mijn echte passie naar binnen kon komen wandelen.

Ben jij bereid te lijden voor je droom?

‘Passie’  betekent van origine letterlijk ‘lijdensweg’. Het woord krijgt zo een andere betekenis dan ‘dat wat je heel leuk vindt om te doen’. Een passie is eerder een overkoepelende waarde; dat wat je ZO belangrijk vindt, dat je je er geen leven zonder kunt voorstellen en dat je er veel voor over hebt: vroeg opstaan, lange uren maken, dingen doen die je moeite, tijd en geld kosten, en andere dingen laten.

Toen ik er zo naar ging kijken, ontdekte ik dat niet muziek mijn passie is, maar vrijheid en creëren. Ik doe er inderdaad alles aan om vrijheid in mijn leven te ervaren, en als ik niet regelmatig iets maak wat eerst nog niet bestond, word ik ongelukkig. Dit hoeft dus niet per se muziek te zijn! Een lekker gerecht, een gezellig ingericht huis, een mooi gesprek en een pakkend blog zijn net zo goed creaties te noemen. Maar deze zijn tenminste voor elkaar te krijgen zonder dat ik mijn privé-leven en vrijheid ervoor hoef op te offeren. En zingen kan ook onder de douche!

Dit artikel werd eerder gepubliceerd via 365 Dagen Succesvol